Anneee şeviyoooom

Bundan çok değil yaklaşık beş sene önce sevgi çok farklıydı benim için. İnsanın içini acıtan, ızdırap veren, üzen, kahreden... Yani kısaca bildiğim bütün kötü duygular=sevgi.

Sonra sanırım Allah çektiğin bu kadar sıkıntı yeter artık deyip beni ödüllendirmeye karar verdi ve Eylül 2007'de Alpay girdi hayatıma. 20 Haziran 2008'de evlendik. Ve işte asıl sevgi neymiş bana öğreten kızımı 27 Ocak 2009'da kucağıma aldım.

Dünyanın en büyük mutluluğu bu. Geçen akşam ona yemek hazırlarken arkadan geldi, bacaklarıma sarıldı vee..anneeee şeviyoommm. Gözlerim dolu dolu, aldım kucağıma anne de seni seviyor canım yavrum diye sarıldım. O an içime sokmak istedim Nehir Naz'ı. Ve anladım ki hepsi boş ve yalanmış. İşte dünyadaki en büyük sevgi...

Kızımı uyuttuktan sonra düşündüm. Hani Allah sonu gelen kullardan etsin derler ya. Sanırım bu laf benim için söylenmiş. Şimdi herşey dört dörtlük mü? Tabiki değil. Zaten böyle bir hayat mümkünde değil. Ama artık şükretmem için çok sebebim var. Mutlu bir yuvam, dünyalar tatlısı bir kızım, muhteşem bir ailem ve güzel bir işim var.  

Herşey çok güzel olacak.