27 Haziran 2014 Cuma

Mutlu Son... 07.06.2014



Kızımın gösteri davetiyeleri beni hep heyecanlandırmıştır. Anneler ne demek istediğimi gayet iyi anlar. Gözlerim dolu dolu o minicik yüreklerin gayretlerini izlemek inanılmaz mutlu eder beni ve gururlandırır. 

Bu sene yine davetiyemiz geldiğinde binbir dil dökmeme rağmen "hayır anne sürpriz söylersem anlamı kalmaz" dedi ve ser verdi sır vermedi ballı lokmam :)))


İlk durak kuaför, kuaförsüz olmaz tabii. Maşa tutmayan saçlarımıza maşa yaptırdık :))


Hummalı bir koşturmacanın artından nihayet hazırdık. Heyecanla koştuk görteri salonuna...


Önce sergimiz vardı. İşte yıl boyunca yapılan aktivitelerden birkaç örnek...












Veeeeeeeeeee gösterimiz başladı :)))



Önce tüm yuva öğrencilerinin hazırladığı koroyu dinledik.


Daha sonra "helvecı helva" parçası ile kurtlarımızı döktük :))




Ardından modern dans....






Son gösterimiz halk oyunlarıydı. Çocuklar birer harikaydılar. Bu arada kızını bu kıyafetle gören baba "aynı ben Manolya, baksana bana ne kadar benzemiş" diye diye sağolsun son gösteriyi izlettirmedi bana :)))) Aslında tıpkı annesi değil miiii :)))


Veeeeeeeeeeee final :)))))) Diplomamızı aldık, kepimizi attık.... Seni verene bin şükür yavrum. İyi ki varsın. Allah daha nice nice diplomalarını görmeyi nasip etsin bize. Sen benim birtanemsin.





 





Okul öncesi Neval Öğretmenimiz
O minicik ellerle uğraşmak ne kadar zor biliyorum ve öğretmenimiz bunu başardı. İstisnasız hepsine aynı özeni göstererek çocuklarımızı okula hazırladı. Sonsuz teşekkürler...


 Müdür Teyzemiz; Cemile Hanım. 
Ne dediysem bana hak verdi ve çözüm buldu." bende bir anneyim sizi çok iyi anlıyorum" demesi bana ayrı bir güven verdi ve 3 dönemdir kızım onlarla beraberdi. Her şey için tekrar tekrar teşekkür ediyorum kendisine.


Sınıf öğretmenimiz; Serhan Hanım


Bir dönemde böyle bitti. Seneye okula başlamayacağız. Yapboza dönen okul yaşı sağolsun. Neyse bu ayrı bir post konusu...

Bu arada işte mutluluğun resmi. Sizi seviyorum iyi ki varsınız canlarım :))



24 Haziran 2014 Salı

Kreşe Veda 13.06.2014


Kreşe attığımız ilk adım. Hala kulaklarımda bıraktığım ilk günlerde ağlama sesi :(( Acısıyla tatlısıyla 2 dönem kreş ve son sene ana sınıfı maceramızı tamamladık. Artık anaokulundan mezun oldu prensesim. Zamanla alıştı tabii. Etkinlikler, faaliyetler, arkadaşlar derken artık orası da onun bir evi gibi oldu ve dönem dönem haftasonları bile neden kreş yok dediğini hatırlıyorum.


Çok güzel günleri geçti kızımın yuvada. Gelecekte bunların ne kadarını hatırlayacak bilemediğim için ona bir hatıra kalsın istedim ve sevgili annekarıncanın yardımıyla böyle bir kart hazırladık. Arkadaşları birer dilek tuttular Nehir Naz için. Bakalım hangileri gerçekleşecek :))


Bu arada ilk aşkıda tattı :)) Bir gün geldi ve "anneciğim sana bir sır vereceğim ama sır" dedi. "biliyormusun ben Mert Ali'ye aşık oldum" Ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilemedim. Aşkı meşki bilmeden böyle masum bir itirafa sessiz kalmakla yetindim. Arada gelip dert yandı. Kızımla dertleştik dönem dönem. O kadar masumlar ki....

Bir dönem daha bitti. Şimdi koskocaman tatilin tadını çıkarıyor. Herkese iyi tatiller :))

23 Haziran 2014 Pazartesi

Ben Geldimmmm :)


Ayıp bana...........

Koskocaaa 2013 yılında topu topu 8 yazı yazmışım ve 2014'ün yarısı bitmiş ben lütfen, sadece tarih atlamamak adına kızımın doğumgününü tek bir foto ile geçiştirmişim. Oysa neler oldu neler :))))

Özel günler, ufak çaplı bloger buluşmamız, gezmeler tozmalar, okumalar, görteriler vs.vs. Neyse olan oldu artık. Tarih belirtip yazmaya başlamakta buldum çareyi.

Fotoğrafları hazırlayıp geliyorum. İlk sırada kızımın mezuniyeti var. Bekleyin bizi  dolu dizgin geliyoruz :)))
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...