2 Mart 2012 Cuma

YETERRRRR ARTIK GİT!!!!

Misafir gibiymiş, gelirmiş ve elbet gidecekmiş. Önemli olan bu durumda anne ve baba kararlı, sabırlı ve net olmalılarmış. Bilinenin aksine anne ve baba bu duruma sevinmeliymiş, zira bu her çocukda görülmezmiş. Eğer bizim çocuğumuzda varsa ne mutlu bizeymiş ki o artık birey olduğunun farkındalığına varmış ve özgüveni gelişmişmiş!!!!!

İyi güzel diyorsunuzda eyyy saygı değer uzmanlar, bizde insanız, bizimde bir sabrımız, taşma noktamız var ne zamana kadar boyun eğmeliyiz bu misafire????

Evet bizdeki istenmeyen misafir meşhur 2 yaş sendromu. Sabrettim, dayandım aylarca... ne kaldı şunun şurasında dedim ama nafile 2 yaş bitti, sendromu devam:(((( Birde geçen gün kreşdeki söyleşiye katılan psikolog "2-3-4 yaş iç içe girmiştir, bunları kesin bir çizgiyle ayıramazsınız Manolya hanım, 5-6 yaşlarındada değişik tepkiler olacak" demezmi!!!!

pisikolog. nelere ağlıyor
ben. herşeye
p.her yerdemi ağlıyor
b. yok kreşde ağlamıyormuş
p. o zaman bu bir davranış bozukluğu değil öyle olsa burdada ağlaması gerekirdi
b. yani
p. evde ağlıyorsa anne ve babayı sorgulamak lazım
b.......
p.mutlaka birşeyi yanlış yapıyorsunuz
b......

Yanlış ney biliyormusunuz ne deniliyor 2 yaş sendromunda; "O ağlarken duymamazlıkdan gelin, odayı terkedin asla ve asla dediğini yapmayın" bunu yapıyormuyuz ne mümkün babası kızını ağlatırmı:(((( yaaa bir seferinde 4-5 defa kapıdan geri çıktığımızı biliyorum, vay kapıyı ben açacaktım, aşağı inin tekrar çıkın, önce annem gelsin, kapının arkasına saklanacaktım......

Bizdeki sendromun baş kahramanı saatlerce ağlamak... Oturdunuz ağlıyor, güldünüz ağlıyor, bebeğim mamasını yemedi ağlıyor, saçım bozuldu ağlıyor, ağlıyor, ağlıyor......Ağlayacak bir sebep anında bulunuyor. Hele ilk başlarda su isterken ağlıyordu düşünebiliyormusunuz, şimdi ilk zamanlara göre çok çok iyi!!!

Hele bir seferinde bardaktaki suyu içtim, hay içmez olaydım vay efendim suyu neden içtin geri çıkar.... Kızım şöyle, kızım böyle yokkk yokkk yokkk, suyu bardağa tekrar çıkaracaksın. Başka su koyuyorum anlıyor "hayıyyy içtiiigini" diyor. Ne yaptıysan ikna edemedim, en sonunda peçeteyi yırttım hadi tekrar birleştir bunu dedim. Aldı eline evirdi, çevirdi, uğraştı baktı ki olmuyor sustu. Ama bu her zaman çözüm olmuyor tabiki. Dikkatini dağıtıyoruz, oyalanıyor, biraz sonra aynı konuda ağlamaya devam edebiliyor...

Tabiii o avazı çıktığı kadar bağırarak ağlarken her zaman nötr olamıyor insan. Ortam geriliyor, o bağırıyor ben bağırıyorum, ciyak ciyak bağrışmalar evde, babamız araya giriyor dahada olmadı biz babayla birbirimize giriyoruz:)))))

Ben bulamadım çaresine arkadaşlar, bulan varsa lütfen paylaşsın benimle. Hep diyoruz ya zor zanaat bu annelik!!!!

27 yorum:

  1. ilk önce babayı terbiye edeceksin manuşum. ve hakikaten görmezlikten geleceksin bitiyor sonra...
    bizimki de ağzını açar bir daha kapatmazdı. çığlık çığlığa. üstüne birde dikkat çekmek için taşlara vururdu kafasını hemde daaannn diye...
    aman acıyacak yapmasın dedikçe geçmek bilmedi. Sonra o nerdeyse biz oda değiştirdik ve geçti bitti gitti...
    Darısı senin başına arkadaşım. hakikaten zor...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Baba konusunda haklısın ama o biraz zor:))))) Gerçekten zor mesela hayırlısı bakalım....

      Sil
  2. Bazı şeyler çok benziyor, su içme, yediğini geri ver, kapıyı açmayacaktın ben açacaktım, bazen bir türlü kapıyı açmaz dışarda bekleriz:)

    YanıtlaSil
  3. Canım yazdıklarının birebir aynısını bende yaşıyorum,betüş herşeye ağlıyor ben bağırıyorum sonra pişmanlık yaşıyorum.Babası kızına laf söyletmiyor ne yapacağımı şaşırdım oynatma ma az kaldı :) çaresini bulan varsa yazsın :)

    YanıtlaSil
  4. Canım yazdıklarının birebir aynısını bende yaşıyorum,betüş herşeye ağlıyor ben bağırıyorum sonra pişmanlık yaşıyorum.Babası kızına laf söyletmiyor ne yapacağımı şaşırdım oynatma ma az kaldı :) çaresini bulan varsa yazsın :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bunun çaresi yok sanırım, ne yaparsak yapalım başa çıkamayacağız....Benimde bu durumda en üzüldüğüm konu ne yazık ki bende kendime hakim olamıyorum ve bağırıyorum:((((

      Sil
  5. Allah yardımcınız olsun gerçekten çok zor.Bizde yaşadık hatta çok benzerlerini o ağlıyordu ben ağlıyordum...inatlaşmamaya çalıştık.Mesela her zaman kapıyı o açıyorsa biz açmadık hatta herksi tembihliyorduk sakın açmayın diye,yanlışkıkla düğmeye basarsak feryat figan gidiyordu.Su içme mevzusu bizde de çok yaşandı onun brdağına dokunmuyorduk...daha niceleri.Biz böyle idare ettik.Ama kesin çözüm olmadı tabi:))zamanla geçti.şimdi 4 buçuk yaşında kızım ve allaha şükür artık ağlamıyor...

    YanıtlaSil
  6. :)))
    tamam gülmeme sinir olmuş olabilirsin kabul :)

    ama okurken böyle bir keyifli geldi ne yapayım...tabi yaşayan bilir o sinir harbini bu da kabul
    ne diyelim...senin dediğin gibi annelik zor zanaat...kolay gelsin canım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Küçük halam hiç kızmadım gülmene çünkü bende bağrışmaların peşine sinirlerim boşalıp gülebiliyorum:)))

      Sil
  7. Canım öncelikle blogunun yeni hali çok olmuş:)

    Sendrom konusuna gelince de bol sabır diliyorum canım ben iki taneyle çıldırma noktasına gelmiştim azalarak bitiyor ama bu defa da 3 yaş benlik dönemi başlıyor.Her şeyi ben yaparım ben bilirim kısaca pedagogların da dediği gibi devam ediyor.Allah bize sabır ihsan eylesin:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aminnn Aylincim amin.... Daha 2 yaş sendromu sonlanmadan 3 yaş benlik dönemi başladı bile. Sabahın köründe kreşe giderken ben giyineceğim diyor mesela:)))))

      Sil
  8. Ne kadar faydalı olur bilemem ama o yaşlarda iken ben oğlumla inatlaşmayı bıraktığımda hayatımız düzene girdi. Tama canım diyerek ona kendini iyi hisettirip benim dediğimi yaptırıyodum!!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biz inatlaşmasakda o ağlayacak birşeyi mutlaka buluyor ne yazık ki...

      Sil
  9. Pek çaresi yok canım maalesef.Aynı dönemi bizde atlattık ve o dönemde ben, kafayı bile yemek üzereydim.Hatta eşim çalışmayı bırak artık sabırsız , tahammülsüz oldun sen demeye başlamıştı bana.Ama işi bırakmak tamamen delilik olacaktı, çünkü akşamları bile tahammül edemezken sabhtan akşama kadar birlikte olacaktık ve daha kötü olacaktı hem benim hem onun için.Kendiliğinden geçiyor gerçekten, uzmanların dediği çok doğru aslında.Bu dönemi yaşadığımız zamanların son dönemlerine doğru uyguladığımız bizimde duymazlıktan gelmek ve onun yanından hemen ayrılmak oldu ve işe yaradı gerçekten...Dilerim en kısa zamanda atlatırsınız...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bizde duymamazlıkdan gelme ve odayı terk etmek işe yaramıyor. Duymazsak daha çok bağırıyor, odadan çıkarsak peşimizden geliyor:))) Eşlere gelince onlar çok biliyor zaten bu dönemin uzamasının sebebi onlar bence....

      Sil
  10. tam anlamıyla bizim evi anlatmışsın cnm,benim de 26.02.2009 doğumlu bir kızım var ,aynen ota çöpe ağlıyor,gerçekten çok sinir bozucu oluyor,nasıl aşıcaz bu durumu bilmiyorum.allah yardımcımız olsun,öptüm cnm brende beklerim

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. 29 gün büyük kızım sizin kızınızdan, inşallah aynı anda atlatırız bunu...

      Sil
  11. vallahi tek yolu sabııırrrr sabır. Biz sendromumuzu yeni atlattık diyebiliriz. Hatta halen tam olarak kurtulabilmiş değiliz:) sabıııırrr sabır diyorum arkadaşım. Allah kolaylık versin...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sabır sabır sabırrrr, bakalım kim pes edecek:))))

      Sil
  12. daha 3 yaş, 4 yaş, 5 yaş sendromları da var....kötü haber..:))))heheheheheheh, kusura bakma,,,kafayı yemiş bir annenin yorumudur bu,,idare ediver...

    YanıtlaSil
  13. sabır canım
    başka çaresi yok
    muhabbetle kal
    :)))

    YanıtlaSil
  14. Ya birden ablam mi bunu yazan diye tereddüt ettim. kizi kizinizla yasit ve ayni seyleri yasiyorsunuz. Evden cikmak bir dert eve girmek ayri bir dert. hele kiyafetini giydirmek, 2 cocuk annesiyim boyle savas gormedim. Ablam yurtdisinda tonlarca pedagoga gittiler hep ayni, sakin olun, kendini ifade etmesine izin verin vs vs. ama birsey dikkatimi cekti bu 2 yas sendromunu yasayan cocuklarin annelerine rabbim ayri bir sabir veriyor, ben sahsen dayanamazdim kötek yemekten mecalleri kalmazdi :) saka bir yana Allah yardimciniz olsun. umuyorum buyunce hayirli bir evlat olur.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. aminnnnnn, bende bu çileleri çekerken hep böyle ümid ediyorum; büyüyünce hayırlı evlat olur:))))

      Sil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...