Paaamak boya:))

Geçenlerde hastayken aldığım malzemeler arasındaydı, ama Nehir Naz'a vermeye cesaret edememiştim. Pazar günü eksikler için çarşıya çıkmıştık o uyurken. Eve bir geldim elinde boya kutuları.

"Anneee bakkkk paaamak boyalar, ama sakın açma halıları maaafedeysinnn..."

Dedesi böyle demiş demek ki açmasın diye:))) Tabiki beni görünce galeyana geldi, resim aşkıyla tutuşdu çocuğum ve açtık boyaları. Ve sonrası:

Kızım boyalarla oynarken hem onu izledim hemde güldüm kendi kendime. Neden mi? Hani derler ya hasta olunca çocuğun huyu değişir! Ne büyük yalandır bu, bence çocuğun değil annenin huyu değişiyor. Normal zamanda olsa deli gibi kendimi kırtasiyeye atıp sulu boya alırmıyım?

Bu arada Alpay devreye giriyor:

"Ne yapacaksın sulu boyayı farkındamızın kızımız daha iki yaşında"

Bunu duyan satıcı ne üstüne vazifeyse:

"Abla olmaz sulu boya (sananeeeee), şu parmak boyalardan veriyim hem zararsızda"

Zararsız kelimesini duyunca içindekileri inceleyip hemen aldım. Tabii eve gelene kadar cesaretim kırıldı önce hikaye kitaplarını sonra pastel boyaları verdim bu arada iyileşti zaten  "paamakkk boyalara" sıra gelmedi!

Önce ellerimizi boyadık;

  

Sonra şeklini çıkardık...

Biraz abarttık tabiii

Oda yetmedi düşüncelere daldık daha ne çılgınlık yapabiliriz diye;

 

Tamamdır bu iş babam geldi....

 

Yaşasın halı değil örtü mafoldu, sıra duvarlarda:)))